Kada bi postojala volja da se demokratija prioritizuje i vladavinski proces „upristoji“ i uvede u legalne kanale, odnosno da se primenjuju Ustav i zakoni, da bi Srbija kao država mogla da postane dobro i civilizovano mesto za pristojan život. Sve dok se to ne promeni Srbija će biti država iz koje se odlazi, što je i poslednji, zakasneli popis pokazao.
Posle ovogodišnjeg institucionalnog sloma i nastavka kršenja Ustava u delu koji se odnosi na politički sistem i podelu vlasti, a koji ćemo sasvim sigurno gledati do sledećeg odmeravanja političkih snaga partija, verovatno 2024. godine, opet jednovremeno i pre ustavnog roka spajanjem izbora, moramo se ozbiljno zapitati ima li smisla bilo kakva dalja uloga predsednika u našem političkom sistemu.
Now, being installed for a decade at power, when they distribute state money in private pockets successfully, when they hold positions for which they are not qualified and without any responsibility, their priority is the preservation of the power. Until new snap elections.
Diskusija se vodi oko minornih pojavnih stvari, oko tema koje nemaju veze sa napretkom, već služe da zamagle suštinu, a to je u kakvom društvu želimo da živimo.
Objavljivanjem da će se oročiti mandat nove vlade zapravo se najavljuje nova lična Vučićeva kampanja za izbore 2024. godine, gde jedino neće biti upitna njegova pozicija predsednika.
When we look at the profile and competencies of the people who lead the country, public companies, municipalities and cities in Serbia, we have to ask ourselves, what is the purpose of education in Serbia?
Pomoćnici gradonačelnika ne ulivaju poverenje da mogu ozbiljnije da se uhvate ukoštac sa narastajućim problemima grada, a skoro polovinu članova Gradskog veća čine diplomirani menadžeri sa diplomama malo poznatih fakulteta. Kako će oni takvi rešiti probleme Beograđana?
Većina istraživanja javnog mnjenja su lažna, izmišljena. Neki to rade iz neukosti, neki iz zadnjih namera kako bi dodatno propagirali svoju zatucanu politiku. To nije dobro za demokratiju jer stvara lažnu sliku o društvenim pojavama.
Ukoliko bismo uporedili naše društvo sa anksioznom osobom, shvatili bismo da građani imaju iste simptome: neodlučni su, zbunjeni, demoralisani, veruju pre u tuđa nego u sopstvena rešenja, nemaju samopouzdanje, brinu o svemu preterano i to sve usled dugotrajnog neodređenog straha i tenzije.
Vlast SNSa je politikom zaduživanja, energetskom nebrigom, korupcijom, zatvarawem tržišta za stranačke parayite i simpatizere dovela celu Srbiju u situaciju da ne znam šta nas čeka u budućnosti.
